Η Ζιζέλ, μηχανικός απ' τη Βόρεια Ελλάδα, μόλις τέλειωσε το Πολυτεχνείο, διορίστηκε στο Δημόσιο, στη Δ/νση Τεχνικών Υπηρεσιών της Νομαρχίας μιας ελληνικής παραμεθόριας περιοχής ...

Πριν ακόμα φύγει απ' την πατρίδα της, τηλεφώνησε στον τότε αρμόδιο Δ/ντή Τεχνικών Υπηρεσιών και του δήλωσε ότι επιθυμεί να εργαστεί στα Δημόσια Έργα και όχι στο Τμήμα Έκδοσης Οικοδ/κών Αδειών (είχε πλήρη γνώση για το τι γινόταν σ' αυτές τις Υπηρεσίες σ' όλη την Ελλάδα)!

Αφού λοιπόν ο Δ/ντής την διαβεβαίωσε ότι θα σεβαστεί το αίτημά της, (φυσικά και την είχε απόλυτη ανάγκη, γιατί όσοι μηχανικοί πήγαιναν εκεί σε λίγο καιρό έφευγαν), παρουσιάστηκε μια μέρα του Μάρτη του 19.. και ο Διευθυντής Δημοσίων Έργων την έκανε μια βόλτα σ' όλα τα γραφεία γνωρίζοντάς την στους συναδέλφους της. Αμέσως μετά πήρε άδεια να ψάξει στέγη και, αφού τακτοποιήθηκε, ξεκίνησε γεμάτη όρεξη για δουλειά.

Ο Δ/ντής, έναςψηλός, σεβάσμιος, σοβαρός αλλά καλός άνθρωπος, της έδωσε να μελετήσει την Πολεοδομική Νομοθεσία, η οποία ήταν φυσικά γραμμένη στην "άκρα Καθαρεύουσα" γλώσσα!

Για την πρακτικότατη Ζιζέλ αυτά ήταν δύσκολα πράματα: ιστορίες για "Δράκους και θηρία" που λένε λαϊκά. Προσπάθησε για 1-2 μέρες, αλλά δεν έβγαζε νόημα, με τόσες υποσημειώσεις, παραπομπές & υποπαραγράφους! Μια και δυο πάει στον Δ/ντή της και του λέει:

- Κύριε ..., εγώ δεν μπορώ να εργαστώ μ' αυτόν τον "θεωρητικό" τρόπο. Σας παρακαλώ, αναθέστε μου, εδώ και τώρα, 2-3 υποθέσεις σας που εκκρεμούν και, προσπαθώντας να τις διεκπεραιώσω, θα μάθω και το αντίστοιχο κομμάτι του Νόμου που τις αφορά! Σιγά-σιγά θα μάθω ό,τι άλλο χρειαστεί.

Ο Δ/ντής, όλως παραδόξως, δέχτηκε την πρόταση και της ανέθεσε την εξέταση των Ενστάσεων κατά της επέκτασης Σχεδίου Πόλεως 2 οικισμών της Νομαρχίας. Της σύστησε να συνεργαστεί μ' έναν παλιό κι έμπειρο Υπομηχανικό της Υπηρεσίας που θα της επεσήμανε τις δυσκολίες της δουλειάς. Το αποτέλεσμα ήταν ικανοποιητικό για όλους και της έδωσε την πρώτη χαρά δημιουργικότητας της θέσης της!

Έτσι συνέχισε απρόσκοπτα η Ζιζέλ να μαθαίνει όλο και περισσότερα και να κερδίζει την εκτίμηση και συμπάθεια των συναδέλφων της, γιατί ήταν απλή, ευγενική, πρόσχαρη, γεμάτη όρεξη να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο, αφού χωρίς μέσον και "ρουσφέτι" κατάφερε να διοριστεί, δεχόμενη από οικονομική ανάγκη μια θέση που άλλοι την απέρριπταν.

Μέσα σ' ένα χρόνο είχε αναλάβει και επιβλέψεις Δημοσίων Έργων, με τη βοήθεια και τις συμβουλές του "Προϊστάμενου Εκτέλεσης Έργων" και ενός-δύο εργοδηγών...

Εν τω μεταξύ ο καλός Δ/ντής της Υπηρεσίας έφυγε με μετάθεση και ο έως τότε Υποδ/ντής πήρε τη θέση του. Αυτός ήταν ένας κοντός, γεμάτος, ξανθότριχος, γλοιώδης τύπος, που σου χαμογελούσε καλοσυνάτα, αλλά επίπλαστα, ενώ από πίσω σου έσκαβε τον λάκκο!

Στον ευθύ, ντόμπρο και σταράτο χαρακτήρα της Ζιζέλ δεν έκανε καθόλου καλή εντύπωση αυτός ο άνθρωπος, αλλά τον σεβόταν σαν Προϊστάμενο . Έλα όμως που μια μέρα της έβαλε μια γερή τρικλοποδιά, που αν δεν ήταν ένας νεαρός αλλ' έμπειρος εργοδηγός - συνάδελφός της, θα την πατούσε πολύ άσχημα!

Είχε οριστεί επιβλέπουσα σ' ένα τεράστιο Σχολικό Συγκρότημα (Μέση Τεχνική Σχολή), προϋπολογισμού πολλών εκατομμυρίων κι έφτασε στα χέρια της να ελέγξει μια Πιστοποίηση Λογαριασμού ύψους μερικών εκατομμυρίων δραχμών. Πήγε αυτοψία στο έργο για να ελέγξει την πρόοδο της κατασκευής και τα "υλικά επί τόπου". Εκεί, ο εργολάβος, ...

(η συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση)